Podczas szkolenia menedżerów jakiegokolwiek szczebla (od liderów mniejszych zespołów do menedżerów projektów/programów), większość trenerów skupia się na przeróżnych kompetencjach menedżerskich, takich jak umiejętność ustalania celów, planowanie, efektywna komunikacja itd. oraz na ogólnych pojęciach takich jak przywództwo oraz zarządzanie. Ale rzadko spotykam szkolenia, które koncentrują się na jednym z najważniejszych aspektów pracy zespołowej... zaufaniu. Jednak zrozumienie tego, czym jest zaufanie i jak je wzmocnić lub zmniejszyć, bardzo pomoże ci w kontaktach z ludźmi i budowaniu kariery. Oczywiście wiele zależy od umiejętności miękkich, ale chcę spojrzeć na procesy zarządzania z perspektywy zaufania. Przedyskutujmy to.

Co to jest zaufanie...?

Zaufanie. Co przychodzi Ci do głowy, kiedy słyszysz to słowo? Czym jest naprawdę? Dlaczego temat zaufania między ludźmi ostatnio pojawił się na pierwszym planie (nie tylko w branży IT, ale i na całym świecie)? Jakie są tego powody? Co powinniśmy zrobić, aby podnieść poziom zaufania? Jest wiele pytań. Spróbujmy znaleźć razem na nie odpowiedzi.

Zaufanie jest rozbudowane i trudne do zmierzenia. Trudno jednoznacznie opisać wszystko, co obejmuje to pojęcie. Jedna definicja mówi, że zaufanie to "otwarte, pozytywne relacje między ludźmi, przekonanie co do przyzwoitości i życzliwości drugiej osoby, z którą osoba ufająca jest w pewnych relacjach." Inna definicja mówi, że jest to "kompleks zrozumienia i usposobienia podmiotu, który odzwierciedla oczekiwania podmiotu dotyczące określonego przedmiotu/obiektu (co obiekt zrobi), pewnych funkcji, które przyczyniają się do zwiększenia lub zachowania zasobów obiektu i wyrażają się w gotowości podmiotu do delegowania realizacji tych funkcji na obiekt. "

Bardzo rozbudowane i nie do końca jasne. Spróbujmy, za pomocą prostych przykładów i prostych słów, dowiedzieć się, czym jest zaufanie. Załóżmy, że ty i twój znajomy jesteście wspólnie zaangażowani, np. w gotowanie obiadu. Muszę wyjaśnić, że obojgu wam zależy, aby go ugotować. Nie jest to sytuacja, gdy zostawiasz wszystko swojemu przyjacielowi (nie zależy ci na wyniku) i idziesz oglądać telewizję. Więc dzielisz obowiązki - kto wykona tę lub tę część pracy - na przykład ty gotujesz mięso, a twój przyjaciel jest odpowiedzialny za ziemniaki i sałatkę.

Czy zastanawiałeś się, dlaczego podzieliłeś obowiązki w taki, a nie w inny sposób? Może istnieć wiele wariantów: nie umiesz ugotować ziemniaków i przygotować sałatki, ale jesteś świetny w przyrządzaniu mięsa; twój przyjaciel jest lepszy od ciebie w gotowaniu ziemniaków, ale nie umie przygotować mięsa; nikt z was nie umie przyrządzić mięsa, ale postanowiliście wziąć na siebie tę odpowiedzialność itd. Raz jeszcze - nie mówimy o opcji, w której Ty (lub wy oboje) nie dbacie o wynik. W każdym z proponowanych wariantów okazałeś zaufanie swojemu przyjacielowi, a twój przyjaciel okazał je tobie.

Załóżmy, że umiesz przygotować mięso lepiej niż ziemniaki. W takim razie okazuje się, że przyjaciel powierzył ci przygotowanie mięsa (a Ty powierzyłeś mu gotowanie ziemniaków). Oznacza to, że twój przyjaciel oczekuje dobrego wyniku, lepszego niż gdyby to zrobił sam, albo jest całkiem zadowolony z jakości, którą możesz zapewnić (przynajmniej nie zrobisz czegoś trującego). To właśnie nazywamy zaufaniem - zaufanie okazane tobie, oparte na twoim doświadczeniu i (przede wszystkim) znajomości oraz wewnętrznej akceptacji twojego doświadczenia przez twojego przyjaciela. Jeżeli twój partner nie zgodziłby się na proponowany podział pracy, biorąc odpowiedzialność za ugotowanie wszystkiego, zademonstrowałby, że jest lepszy w gotowaniu od ciebie oraz nie pokłada zaufania w twoje umiejętności kucharskie. W takim przypadku również możesz mu zaufać lub nie, odmawiając zjedzenia tego, co ugotował. Możesz spojrzeć z innej perspektywy na ten podział pracy na mięso i ziemniaki - twój przyjaciel nie wierzy, że jesteś w stanie prawidłowo ugotować dodatki (lepiej niż on / ona).

Rozważmy też inną (prowokacyjną) odpowiedź - "nikt nie umie przygotować mięsa, ale zaryzykowałeś wziąć na siebie tę odpowiedzialność". Co by się stało w takim przypadku? Twój przyjaciel wie, że nie umiesz gotować, ale polegając na innych doświadczeniach związanych z Tobą, Twoimi ogólnymi umiejętnościami gotowania i jego / jej doświadczeniem gotowania mięsa, on / ona pozwala ci wziąć na siebie odpowiedzialność, dając w ten sposób pewien "kredyt" zaufania. Następnie musisz podjąć kroki, aby to potwierdzić i zwiększyć poziom zaufania. Jeśli dobrze ugotujesz, następnym razem łatwiej będzie ci przekonać przyjaciela, że to Ty gotujesz mięso, ale z drugiej strony trudniej byłoby odrzucić tę odpowiedzialność.

Mam nadzieję, że korzystając z tego przykładu, omówiliśmy zaufanie w wystarczająco szczegółowy sposób. Przejdźmy więc dalej.

Relacje we współczesnym świecie stają się coraz bardziej dynamiczne. Granice między państwami znikają, niezależnie od tego, czy ci się to podoba, czy nie. Zanik granic jest najbardziej widoczny w stosunkach gospodarczych między państwami. Rozwój handlu i pracy zdalnej przyczynia się do budowania relacji między ludźmi żyjącymi w różnych środowiskach społecznych, odmiennej kulturze, należących do różnych ras. I tutaj zjawisko zaufania zyskuje na znaczeniu.

Wyobraź sobie następującą sytuację: Zamierzasz kupić coś w sklepie internetowym. Co zazwyczaj robisz, gdy masz wątpliwości? Dobrze, przeglądasz opinie o sprzedawcy i oferowanych towarach. A co zrobić, gdy dostarczony przedmiot nie jest taki, jaki był w fascynującym opisie? Zgadza się, dajesz swoją opinię. I dzieje się tak nie tylko w sklepach internetowych - cały segment usług przechodzi teraz do tego samego systemu oceny. Dawno minęły czas, kiedy cena była jedynym czynnikiem decydującym o wyborze towarów lub usług.

Współczesne życie rodzi pewien sposób myślenia, który pozwala nam patrzeć na to, co myślą inni, i na tej podstawie budować nasz własny system zaufania. Oznacza to, że nie tylko okazujemy zaufanie lub nieufność, ale także aktywnie angażujemy się w budowanie nowych modeli zaufania. Wpadamy w błędne koło: im bardziej ufamy (lub nie ufamy) temu, co mówią ludzie, tym silniejsze staje się zaufanie (lub nieufność). I mamy tendencję do rozszerzania takich behawioralnych modeli na inne sfery naszego życia. Innymi słowy, bycie nieuczciwym we współczesnym świecie nie opłaca się.

Zanim zaczniemy mówić o budowaniu zaufania w zespole, sugeruję spojrzenie na pewne mity, w które wierzy wielu menedżerów. Ale o tym więcej w naszym następnym artykule.

Vadim Kachurovsky